Zorgen!

Deze column is een ode aan alle werkgevers die met de handen in het haar (voor zover nog aanwezig) zitten na de zoveelste verlofaanvraag omtrent geboorte en zorg voor kinderen. Want hoe houd je in een krappe arbeidsmarkt de zaak draaiende als jonge ouders, in hun streven naar een gezonde balans tussen werk en privé, zich laven aan de ogenschijnlijk oneindige reeks van verlofmogelijkheden?

Ik heb het dan onder andere over zwangerschaps-, bevallings-, calamiteiten-, geboorte- en ouderschapsverlof. Het aantal weken van al deze verlofrechten bij elkaar duurt langer dan een zwangerschap van 9 maanden. Het ligt voor de hand dat werkgevers hierdoor met de personele bezetting in de problemen komen.

Moet je altijd meebewegen?
Onlangs werd in dit verband een kwestie door de kantonrechter beoordeeld. Een werknemer wilde aansluitend aan haar zwangerschaps- en bevallingsverlof betaald ouderschapsverlof opnemen. Haar werkgever weigerde dit vanwege de drukte op kantoor en omdat er anders collega’s onder de hoge werkdruk zouden bezwijken. Ondanks het wettelijk recht op betaald ouderschapsverlof weigerde de werkgever het verzoek voor betaald ouderschapsverlof vanwege zwaarwegende bedrijfsbelangen.

Besluit van de rechter
De kantonrechter oordeelde echter dat het ouderschapsverlof niet kon worden geweigerd omdat er geen sprake was van een ernstige ontwrichting van de gang van zaken in de onderneming. De rechter woog daarin mee dat collega’s tijdens het zwangerschaps- en bevallingsverlof van de betreffende werknemer de zaak ook op de rit wisten te houden. Dit moest volgens de rechter ook in deze aanvullende verlofperiode mogelijk zijn. Hiermee lijkt het erop dat het voor werkgevers praktisch onmogelijk is om ouderschapsverlof te weigeren.

De conclusie is duidelijk: mooi dat er verlofmogelijkheden zijn om voor de kinderen te zorgen, maar werkgevers zitten met de zorgen!

Bert van Dijk | Manager Payroll
E bvdijk@schuiteman.com
T 085 080 7064
www.schuiteman.com