‘Vreugdenhil Dairy Foods is mijn lust en mijn leven’

Vreugdenhil Dairy Foods nam begin dit jaar haar intrek in een gloednieuw en uiterst duurzaam kantoorpand in Nijkerk. Met de 37-jarige Jan Vreugdenhil staat inmiddels de derde generatie aan het roer van één van ‘s werelds grootste melkpoederproducenten. Business in Barneveld sprak met hem.

Tekst: Rick Borkent Fotografie: Fabian Boot

Uit wat voor gezin kom je?

Ik was de jongste thuis. Mijn vier oudere zussen hadden nooit de wens om het bedrijf over te nemen. Ik wel. Toen ik zes jaar oud was stond ik samen met mijn vader op de vluchtstrook langs de snelweg. Zette hij mij in een vrachtwagen en ging ik mee op pad naar de fabriek. De meeste vakantiebaantjes waren later ook bij Vreugdenhil.

Heb je ooit overwogen om wat anders te gaan doen?

Nee, nooit. Mijn vrienden vragen ook wel eens wat ik gedaan zou hebben als Vreugdenhil niet had bestaan. Ik heb nog altijd geen idee. Mijn werk is mijn lust en mijn leven.

Maar wilde je niet eerst ergens anders ervaring op doen na je opleiding?

Nee. De situatie was er ook niet naar om eerst ergens anders in de keuken te kijken of een wereldreis te maken. Toen ik van de heao af kwam, was van mijn vader 61. Je weet niet hoeveel tijd je dan nog gegeven is om samen te werken. Uiteindelijk ben ik blij dat het zo gelopen is. We hebben 7 jaar heel goed samengewerkt en ik heb enorm veel van hem geleerd.

Wat heb je van je hem meegekregen?

De meeste ondernemingen willen zo snel mogelijk van A naar B, maar waar het om gaat is dat je slimmer van A naar B gaat dan je omgeving. Dus van A naar B, maar via C. Hoe je waarde kan toevoegen in de keten van gras tot glas. Daar was mijn vader goed in. Ook voor de manier waarop hij leiding gaf, heb ik veel respect. Acht de ander altijd hoger dan jezelf, gaf hij me mee. Dat probeer ik elke dag te doen.

Hoe ben je eigenlijk begonnen bij Vreugdenhil?

Als commercieel medewerker. Ik heb alle koek-, ijs- en chocoladefabrieken van Nederland en België van binnen gezien. Het was voor mij een mooie kans om Vreugdenhil en de markt beter te leren kennen en te ontdekken waar mijn capaciteiten lagen. Nog altijd zie ik het als een voordeel dat ik het bedrijf door en door ken.

De roots van Vreugdenhil Dairy Foods gaan terug tot halverwege de twintigste eeuw. De opa van Jan ging met boter, melk en kaas langs de deuren. Aanvankelijk richtte ook Jan’s vader zich op de verpakkingsmaterialen. Tot de familie ontdekte dat er veel meer potentie zat in de inhoud: melkpoeder. Vanaf 1954 groeide Vreugdenhil uit tot een van ‘s werelds grootste producenten van melkpoeder, dat wereldwijd verkocht wordt onder de merknamen
Two Cows en Hollandia Street. Ook maakt het bedrijf zuivelingrediënten voor de levensmiddelenindustrie. Vreugdenhil heeft fabrieken in Gorinchem, Barneveld en Scharsterburg en krijgt elke dag melk van zo’n 900 melkveehouders. Het succes leverde Vreugdenhil Dairy Foods dit jaar een nominatie op voor de prestigieuze ‘Familiebedrijf van het Jaar-award.’

Op je dertigste leidinggeven aan een miljoenenbedrijf. Dat lijkt me best een druk op je schouders?

Natuurlijk is het een verantwoordelijke functie, maar ik zie mijzelf gewoon als ondernemer die zich inzet voor de continuïteit van het bedrijf. En dan maakt het niet wezenlijk uit of je 3,10, 100 of 1.000 miljoen euro omzet. Hoe groter je bedrijf, hoe meer mensen om je heen. Alles is in verhouding dus. Wat ik wel heb moeten leren, is om zelf mee te groeien met het bedrijf en dat je juist op de groei vooruit moet lopen.

Wat bedoel je daarmee?

In 2010 kreeg ik een burn-out. De stress werd me te veel. Achteraf bleek dat ik een groot bedrijf nog altijd probeerde te leiden als een klein bedrijf. Zat ik ‘s ochtends nog de facturen te controleren, terwijl ik dat natuurlijk allang niet meer moest doen.

Ben je zo’n perfectionist? Minder tegenwoordig, maar nog steeds heb ik de neiging om op details te letten. Als ik in een fabriek loop, dan valt het me direct op als een etiket scheef zit of een doos niet goed is dichtgeplakt. Dat druist in tegen hoe ik wil dat klanten onze producten ontvangen. Vreugdenhil Dairy Foods is toch een beetje wie ik ben.

Wat heb je anders gedaan na je burn-out?

Vanaf dat moment zijn we een directie- en managementstructuur gaan ontwikkelen die past bij een bedrijf van onze omvang en groeisnelheid. Uiteindelijk licht mijn hoofdtaak bij het zorgen voor de toekomst van het bedrijf. Daarbij gaat het erom dat ik mijn talenten ken en inzet en tegelijkertijd anderen laat doen waar zij goed in zijn. Na de burn out startte ik met halve dagen werken en bouwde dat langzaam uit. Maar ik heb nog altijd niet de energie en belastbaarheid van voor 2010. Ik werk daarom meestal vier dagen in de week.

Is dat wel mogelijk bij zo’n groot bedrijf?

Waarom niet? Als je maar de goede mensen om je heen hebt, want het runnen van zo’n bedrijf gaat natuurlijk niet vanzelf. Dat ik in vergelijking met andere ceo’s misschien minder uren maak, is overigens ook een bewuste keuze. Ik hoorde laatst een mooie uitspraak. Tijd is geschapen omdat niet alles tegelijk hoeft . Dat sprak me aan. Ik ben niet alleen ondernemer. Ik heb ook een vrouw en vier kinderen die op de basisschool zitten. Ik wil betrokken zijn bij mijn gezin. Dat kan niet als je dag en nacht op kantoor zit. In deze fase van mijn leven kies ik er bewust voor om meer thuis te zijn. Over vijf of tien jaar kan dat weer anders zijn.

Wat drijft je in je leven en welke plek neemt werk daarbinnen in?

Gezin, werk en kerk zijn drie belangrijke zaken in mijn leven. Deze drie probeer ik ook vanuit mijn christelijke overtuiging vorm te geven en in te richten. Een goede balans tussen deze zaken is erg belangrijk. Ik probeer in mijn werk ook het maximale te halen uit de talenten die God me gegeven heeft  en dat wat ik doe in lijn is met wie ik ben. Dat geeft  me heel veel energie. Ik heb ongelofelijk veel plezier in mijn werk, het is mijn lust en mijn leven.

De algemeen directeur van Vreugdenhil ontvangt zijn gasten op de bovenste verdieping van het nieuwe kantoorpand in Nijkerk. Vanuit zijn kamer ziet hij de auto’s en vrachtwagens op de A28 voorbij razen. Daarachter de weilanden waar ‘s zomers koeien grazen die melk leveren aan Vreugdenhil Dairy Foods. Het pand is licht, transparant en stil. En dat zie je er niet direct aan af, maar het is ook één van de meest duurzame panden van Nederland.

Waarom was dat zo belangrijk voor jullie?

Omdat we ook de meest duurzame melk willen leveren. We zijn al jaren bezig met duurzaamheid en stellen hoge eisen aan onze melkveehouders als het gaat om bijvoorbeeld de stallen van koeien, de weidegang en het dierenwelzijn. Als je dat vraagt van je omgeving, dan moet je zelf het goede voorbeeld geven. Het moet intrinsiek zijn. Het leuke is dat je nu ziet wat zo’n nieuw pand met medewerkers doet. Het levert heel veel nieuwe energie bij hen op.

En waarom is duurzame melk zo’n aandachtspunt?

Voor mij komt dat van binnenuit. Vanuit mijn christelijke normen en waarden zie ik het als mijn verantwoordelijkheid om goed om te gaan met de middelen die we hier op aarde tot onze beschikking hebben. Daar komt bij dat we ons als Nederlandse zuivelsector niet langer alleen kunnen onderscheiden met de beste kwaliteit melk. Andere landen kunnen dat tegenwoordig ook. Het is geen sausje dat we erover gieten. Dan ben je ook niet geloofwaardig.

De toekomst voor Vreugdenhil Dairy Foods ziet er goed uit. Door de groei van de wereldbevolking, de urbanisatie en de wereldwijde toename van het besteedbaar inkomen stijgt de vraag naar zuivelproducten. Vreugdenhil lift  daar op mee met haar lang houdbare melkpoeders.

Waar staat Vreugdenhil over tien jaar?

Dat weet ik niet. In 2006 had ik niet durven dromen dat we nu hier zouden staan. Groei is nooit een doel op zich bij ons. Het is het gevolg van de energie die we in het bedrijf steken. Dat is ook de insteek die we naar de toekomst toe zullen houden.

Waar ben je trots op?

Op onze cultuur en de manier waarop we met mensen omgaan. Altijd met open vizier ergens op af. Een voorbeeld? Elk jaar hebben wij melkveehoudersvergaderingen. Dan zit ik een week lang voor honderd boeren die me soms het vuur na aan de schenen leggen. Ze stellen wel eens kritische vragen, maar ik zit daar rustig omdat ik weet dat we naar eer en geweten handelen. En natuurlijk ben ik ook trots op onze volumes. We verwerkten in 2015 voor het eerst meer dan 1.000.000.000 kg melk en produceerden bijna 200.000 ton melkpoeder. Dat zijn 130 vrachtwagens per dag aan inkomende en uitgaande goederen. Ik blijf dat fascinerend vinden.

Tot slot: staat de volgende generatie al te trappelen?

Ha! In de vakanties gaan ze het liefst mee naar kantoor ja. Koffi e schenken, papier vernietigen. De een wil baas van het kantoor worden, de ander van de fabriek. En even later dromen ze gewoon weer van een toekomst als brandweerman of politieagent. Ik ben er zelf nog niet mee bezig. Maar het zou natuurlijk prachtig zijn als Vreugdenhil een familiebedrijf kan blijven.