Telegraaf lovend over Alberto’s Italian Nijkerk

NIJKERK – Culinair journalist Ton de Zeeuw schreef een lovend stuk over Alberto’s in De Telegraaf. Check hier deze mooie recensie van een prachtige Italiaanse keuken aan het Molenplein.

Albert Hotzky is geen Italiaan, sterker nog, hij werd als Nederlander op de Veluwe geboren met Duits-Tsjechische wortels. Maar zijn restaurant La Liguria in Zwolle was tien jaar lang zo’n succes dat hij als het ware Italiaans ging denken. “Ik heb er de liefde voor de Italiaanse keuken opgevat.” Inmiddels is hij met zijn (Friese) echtgenote Tirza de motor achter restaurant Alberto’s Italian, aan een schilderachtig plein in Nijkerk,

Horecaverleden

Naast dit ‘on-Italiaanse’ dragen beide patrons ook een niet-horecaverleden met zich mee. Hij opgeleid in de economie, zij doktersassistente. Albert: “Ik wilde eigenlijk het bankwezen in, maar omdat ik in mijn vrije tijd graag horecaconcepten bedacht, kwam ik in de F&B van een hotel terecht en toen als vanzelf als kok in een restaurant. En daarna in mijn eigen zaak.”

Onverwachte

Met succes, want La Liguria werd opgevolgd door een eetcafé in Barneveld en een cateringbedrijf. Uiteindelijk werden alle troeven gezet op dat eetcafé toen het onverwachte gebeurde: Albert werd ziek, érg ziek. Tirza draaide de zaak in haar eentje verder totdat Albert (“Ik heb acht jaar gekwakkeld”) eindelijk weer aan het werk kon. Dat was twee jaar geleden.
Hij zegt: “Ik hoorde dat deze plek in Nijkerk vrijkwam en ik wilde kijken of ik het nog kon. Ik besloot La Liguria hier te herbouwen en dat lukte: we draaien nu ruim een jaar met succes. Alberto’s is weer een restaurant zoals ik vind dat een Italiaan moet zijn en eruit moet zien.”

Kwaliteit

Vanuit het Barneveldse eetcafé kwam chef-kok Jimmy Ip naar Nijkerk en samen met Hotzky is hij verantwoordelijk voor de keuken, die per dag gemiddeld 100 couverts levert. “Kwaliteit, daar draait het om. We maken alles zelf en doen geen concessies. Wij gaan een stapje verder dan de gemiddelde Italiaan in ons land, we zoeken betere ingrediënten en leveranciers. Terwijl de chef als amuse een soepje van pompoen, aardpeer, wortel en prei serveert – op basis van gevogeltebouillon en getopt met truffel, parmezaaan en druppeltjes basilicumolie – schenkt maître-sommelier Marco Vlijm een glas Rosso di Montalcino (Uccelliera, 2013). Stevig, rond, mondvullend en zeer Italiaans.

Pernod

Uitstekend smakend ook bij het gerecht van coquilles, daarna. Gebakken in olijfolie, afgeblust met Pernod en opgediend in de schelp met krokante parmaham en gebakken hazelnoot. Op bloemkoolcrème. Lekker! Gevolgd door een beroemdheid uit Piemonte: bresato di vitello. Kalfsvlees, 12 uur in een pekelbad gemarineerd, daarna om en om aangebakken en tenslotte gedurende acht uur gegaard op lage temperatuur. Met alleen peper en zout, dus puur natuur. Plakken van dat verrukkelijke draadjesvlees liggen op het bord met knolselderijcrème, aardpeerchips,beukenzwammetjes en geschaafde truffel. Plus een saus van het braadvocht, ingekookt met jus de veau. Heerlijk! Zeker ook met die donkerrode Montalcino die zich bij dit gerecht op z’n allerbest toont.

Tot slot de klassieker uit Veneto: tiramisu. Het onweerstaanbare samengaan van lange vingers, eigeel, mascarpone, tia maria, maretto en cacaopoeder. Bij een glaasje mildzoete wijn.

Smullen in Nijkerk!

bijdrage van Ton de Zeeuw